आगोको भोक


हड्डी पेलेर, पसिना मुछेर

ऊ हुन्छ सदा नव-निर्माणमा

थाक्दैन तर हारेको हुन्छ

सहस्र कालको भोको मान्छे ऊ

जसले ठड्यायो गगनचुम्बी संसार

आफू चिसा छिँडी भोगीरहेछ आज

भोकले मुटु जलेको छ

ऐहशास दुखेको छ

बाँच्नलाई भोक पिनु छ

हाँस्नलाई शोक पिनु छ

खाएर जुठोपुरो आधा पेट

पानीले शान्त गरेन भोक

सल्किरहेछ झन पेट्रोलझैँ

ढुङ्गामूढा चपाएर

रसाएन देह सुकेको

पूरै भोकले गलेको छ

अस्तित्व ज्यूँदै ढलेको छ

कर्मवीर झुक्दैन तर लुटिएको हुन्छ

पानीले शान्त पार्न नसकेपछि

जुनीजुनीको विघ्न भोक निभाउन

उसलाई आगोको भोक लागेको छ

मान्छेलाई आगोको भोक लाग्छ कि अन्नको ?

पानीको प्यास लाग्छ कि आगोको ?

अन्नपानी नपाउँदा आफै सल्किदो छ ऊ

निल्न चाहन्छ आज दावाग्नि

वडवानल !

, उकेल्न चाहन्छ तृप्तिपछि

पञ्चमहासिन्धू र सप्तमहादीप

ढाकेर त्यस्तो विशाल लप्का

जसले अतृप्त धरतीका

लाखौं भोकलाई तृप्ति दिँदै

कुहिएको विशाल-विषाक्त काँचुली

भष्मिभूत तुल्याउने छ एक दिन !

त्यसपछि पलाउने सुन्दर तहले

धर्तीमा नयाँ आवरण

फलाउने छ एक जुग !!

 

(बैराकवी)

बैतडी

 

(कुलदीप सुनुवार स्मृति राष्ट्रिय कविता प्रतियोगिता २०६७ मा \\\"तृतीय\\\" पुरस्कृत कविता)


Author - राजेन्द्रप्रसाद पन्त | Posted on Dec 21 2010 Tuesday | Views : 5391
नेपाली साहित्य


थप साहित्यहरू / Other Literature


  • बाढी
  • आमासँग
  • प्रसङ्ग र अनुभूतिहरू
  • सपनाहरू सहिद हुँदा
  • वर्ग संर्घष

  • Recent Literature
    सडक (प्रथम) by प्रदीप राजभन्डारी (काठमाडौ) on Dec 23 2010 Thursday
    पागलहरू (द्घीतिय) by ताराप्रसाद गिरी (गुल्मी) on Dec 23 2010 Thursday
    आगोको भोक (तृतीय) by राजेन्द्रप्रसाद पन्त/बैराकवी on Dec 23 2010 Thursday
    अहम् (सान्त्वना) by श्यामकुमार भट्टराई on Dec 23 2010 Thursday
    Photo Galleries

    Un Photo Gallery

    Greetings

    5th Punyatithi

    Miscellaneous