सागर गौतम

बादल भित्र श्रावण रोयो वषा भो दरर
सल्लाका घारी मकैका बारी सुसाए सरर
देखेर एउटा टुहुरो केटो छाति भो चरर
सुनेर तिनको विरही गीत मनै भो दरर ।।१।।

गाउँका बाख्रा भिरमा चर्छन् तिनी छन् पाखामा
यो गीत तिनी गाउँदैछन् तिनी उराठे भाकामा
घामलाई रैछ छहारी छायाँ पानीलाई पाटेधुम
मनका मेरा विरही व्यथा सम्झेर कति रुम ।।२।।

पानी र पर्यो असिना जस्तो दुनियाँ रुझाँउने
न आमा बाबा न दिदी बहिनी मन कस्ले बुझाँउने
जीवन यसै पो बित्ने पो होकि साहुकै घरमा
आधा पेट खानु जडौरो लाउनु त्यतिकै भरमा ।।३।।

टुहुरो भनि गर्दंछन् हेला सबैले हेपेर
पिंजडाको सुगा झैं मेरो अवस्था देखेर
तै पनि हिम्मत हारेको छैन आउला कुनै दिन
उज्यालो दिनले उमङ्ग ल्याए हाँसौला हरदिन ।।४।।