आगोको भोक (तृतीय)
हड्डी पेलेर, पसिना मुछेर
ऊ हुन्छ सदा नव-निर्माणमा
थाक्दैन तर हारेको हुन्छ
सहस्र कालको भोको मान्छे ऊ
जसले ठड्यायो गगनचुम्बी संसार
आफू चिसा छिाडी भोगीरहेछ आज
भोकले मुटु जलेको छ
ऐहशास दुखेको छ
बाँच्नलाई भोक पिनु छ
हाँस्नलाई शोक पिनु छ
खाएर जुठोपुरो आधा पेट
पानीले शान्त गरेन भोक
सल्किरहेछ झन पेट्रोलझै
ढुङ्गामूढा चपाएर
रसाएन देह सुकेको
पूरै भोकले गलेको छ
अस्तित्व ज्यूादै ढलेको छ
कर्मवीर झुक्दैन तर लुटिएको हुन्छ
पानीले शान्त पार्न नसकेपछि
जुनीजुनीको विघ्न भोक निभाउन
उसलाई आगोको भोक लागेको छ
मान्छेलाई आगोको भोक लाग्छ कि अन्नको,
पानीको प्यास लाग्छ कि आगोको ?
अन्नपानी नपाउादा आफै सल्किदो छ ऊ
निल्न चाहन्छ आज दावाग्नि
वडवानल !
र, उकेल्न चाहन्छ तृप्तिपछि
पञ्चमहासिन्धू र सप्तमहाद्घपि
ढाँकेर त्यस्तो विशाल लप्का
जसले अतृप्त धरतीका
लाखौ भोकलाई तृप्ति दिादै
कुहिएको विशाल-विषाक्त काँचुली
भष्मिभूत तुल्याउने छ एक दिन !
त्यसपछि पलाउने सुन्दर तहले
धर्तीमा नयाँ आवरण
फलाउने छ एक जुग !!
राजेन्द्रप्रसाद पन्त/बैराकवी (बौतडी)
Author - राजेन्द्रप्रसाद पन्त/बैराकवी | Posted on Dec 23 2010 Thursday | Views : 13513
कुसुस्को राष्ट्रिय कविता प्रतियोगिता २०६७
थप साहित्यहरू / Other Literature
Recent Literature
Photo Galleries
